Η Ομόνοια είχε διάθεση, ενέργεια. Το πάλεψε το ματς και στα 90 τόσα λεπτά. Από το 15' έδεσε τις γραμμές της και γενικώς μέχρι το 75' πατούσε πιο καλά. Κέρδισε μπάλες, είχε τον έλεγχο. Αντέδρασε άμεσως μετά το σοκ του 0-1, μπορούσε με τις ευκαιρίες του Τζιωνή να το γυρίσει και να πάρει τη νίκη.
Ήταν το καλύτερο της διάστημα, εκεί που το ρεύμα της χτύπησε κόκκινο (η Ομόνοια ήταν στην πρίζα σχεδόν σε όλο τον αγώνα). Όμως η ισοπαλία παρά την σωστή αγωνιστική στάση και νοοτροπία, κάνει το ποτήρι της βραδιάς γενικώς μισοάδειο.
Εφτά-οκτώ λεπτά επιθετικής ροής και δημιουργίας ευκαιριών δεν είναι αρκετά. Το πρόβλημα υφίσταται. Το λένε τα 12 γκολ σε 11 ματς, το λέει το γεγονός ότι η πρώτη ευκαιρία με οργανωμένη προσπάθεια ήταν το γκολ της ισοφάρισης.
Είχε προϋποθέσεις η Ομόνοια, αλλά οι μπαλιές ή οι σέντρες δεν είχαν καλή κατάληξη. Το επισήμανε και ο Μπεργκ. Χρειάζεται και περισσότερη κίνηση χωρίς τη μπάλα όταν η ομάδα την κατέχει και ξεκινά ή εκδηλώνει επίθεση...
Η μετεγγραφική πλησιάζει και η ανάγκη για ενίσχυση είναι οφθαλμοφανής. Αλλά στα επόμενα 3 ίσως και 4 παιχνίδια θα πορευθεί με το υφιστάμενο ρόστερ και πρέπει να πάρει το μάξιμουμ των βαθμών. Η ευκαιρία να κόψει δρόμο χάθηκε απέναντι στην ΑΕΚ. Υπάρχουν περιθώρια αλλά έχουν στενέψει.
