Το (σκληρό) πάθημα έγινε (καλό) μάθημα.
Η διαφορά ανάμεσα στο 1-4 από την Καρμιώτισσα, μετά το ταξίδι και το παιχνίδι με την Μπέτις, και στο 4-0 επί της ΑΕΛ, μετά το ταξίδι και το παιχνίδι με τους Ρέιντζερς, ήταν τόση όση αντανακλάται στα αποτελέσματα: χαώδης.
Παρά την απουσία πέντε παικτών ο Άρης διαχειρίστηκε σχεδόν άψογα ένα παιχνίδι που, όπως δήλωσε και ο προπονητής του, ήταν δυνητικά πονηρό και επικίνδυνο. Δεν έλειψαν οι στιγμές που το πράγμα θα μπορούσε να στραβώσει, όπως στο μαρκάρισμα του Μπράουν στο Μεντόγεβιτς ή στην ευκαιρία του Μεντόσα.
Ήταν όμως πολύ πιο λίγες σε σύγκριση με την αναμέτρηση στο «Στέλιος Κυριακίδης», ενώ αυτή τη φορά ο Αλεκσέι Σπιλέβσκι και οι παίκτες του δεν έδειξαν ουδεμία διάθεση ή αφέλεια να αφήσουν το χρόνο να κυλά δίχως να πιέζουν για το γκολ.
Η «ελαφρά ταξιαρχία» επέβαλε το ρυθμό της, έκανε το παιχνίδι της και μετά από τα δύο τέρματά της και την αποβολή του Χέντι στα τελευταία οκτώ λεπτά του πρώτου ημιχρόνου δεν υπήρχε ψήγμα αμφιβολίας για την επικράτησή της.
Το 4-0, η δεύτερη πιο ευρεία νίκη της στο τρέχον πρωτάθλημα (μετά το 5-0 επί της ΑΕΖ), την επανέφερε στην κορυφή της βαθμολογίας, έστω και αν συγκατοικεί σε αυτήν με ΑΠΟΕΛ και Πάφο.
Σε μια σεζόν με ευρωπαϊκά παιχνίδια από τα τέλη Ιουλίου, σε μια σεζόν με την πίεση του τίτλου της περασμένης περιόδου, σε μια σεζόν δίχως την παραμικρή δυνατότητα αιφνιδιασμού των αντιπάλων και (τουναντίον) με πολυπρόσωπες άμυνες απέναντί του, ο Άρης έκλεισε τον α’ γύρο έχοντας ακριβώς την ίδια συγκομιδή με πέρυσι!
Αν σε αυτό συνυπολογιστεί ότι ουδείς από τους ανταγωνιστές του έχει την πρόσθετη ευρωπαϊκή επιβάρυνση, τότε δίχως υπερβολή η μέχρι στιγμής πορεία του πρωταθλητή είναι ένα μικρό έπος!
