Μετά την ήττα από τον Άρη στο «ΑΛΦΑΜΕΓΑ», για την πρεμιέρα των πλέι οφ, ο υπολογισμός για τον ΑΠΟΕΛ ήταν προφανής.
Τέσσερα από τα πέντε επόμενα παιχνίδια του στη β’ φάση ήταν στο ΓΣΠ, στόχος ήταν να δοθεί συνέχεια στο 2-1 επί της Ομόνοιας στην τελευταία αγωνιστική της α’ φάσης.
Το ιδανικό (τότε) φάνταζε το απόλυτο (12 βαθμοί με τέσσερεις νίκες), το πιο εφικτό και ρεαλιστικό (βάσει απόδοσης της ομάδας στα ντέρμπι) ήταν το αήττητο και τουλάχιστον δύο νίκες, προκειμένου να επιχειρηθεί η βαθμολογική αντεπίθεση για κατάληψη της τέταρτης θέσης.
Τι προέκυψε; Το (όχι εφιαλτικό, αλλά σίγουρα) απογοητευτικό σενάριο: 1-1 με τον Απόλλωνα, 0-1 από την ΑΕΚ, 1-1 με την Ομόνοια. Μόλις δύο βαθμοί από τους εφικτούς εννέα στα πρώτα τρία εντός έδρας παιχνίδια στα πλέι οφ.
Γιατί όχι εφιαλτικό σενάριο; Απλά, διότι αυτό οι «γαλαζοκίτρινοι» το βίωσαν προ διετίας, όταν είχαν τον ίδιο απολογισμό, δίχως όμως να έχουν πετύχει καν γκολ!
Την περίοδο 2022/23 ο ΑΠΟΕΛ στα πρώτα τρία παιχνίδια του στο ΓΣΠ για τη β’ φάση έμεινε στο 0-0 με Πάφο, ηττήθηκε 2-0 από τον Απόλλωνα και αναδείχθηκε ισόπαλος δίχως τέρματα με την Ομόνοια.
Μέχρι εδώ, συνεπώς, έχει «αγγίξει», αλλά δεν έχει ισοφαρίσει ή καταρρίψει τη χειρότερη επίδοσή του. Προ διετίας το εντός έδρας κοντέρ έγραψε στο τέλος 2-2-1, ο χειρότερος εντός έδρας απολογισμός των «γαλαζοκιτρίνων» σε πλέι οφ είναι το 1-4-0 από την περίοδο 2021/22.
Αν δεν νικήσουν τον Άρη, θα τον έχουν καταρρίψει…
