Η μεγάλη κουβέντα για τις κλήσεις του Πογέτ, το αναφαίρετο δικαίωμα του ομοσπονδιακού τεχνικού στις επιλογές και το επιπλέον μπέρδεμα που δημιούργησαν οι απαντήσεις και οι «εξηγήσεις» του.
Η ευχή να πάει καλά η εθνική ομάδα της Ελλάδας (και) κόντρα στην Ολλανδία και να επιβεβαιώσει πως βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση τόσο αγωνιστικά, όσο και… «βαθμοθηρικά» (που είναι και το πρώτο που μετράει) είναι δεδομένη. Για λόγους ψυχαγωγίας και ικανοποίησης περισσότερο, αλλά και επειδή αφορά την προσπάθεια ενός γκρουπ παικτών που αξίζει να στηριχθεί, ώστε να φεύγουμε όσο περισσότερο μπορούμε μακριά από τη μιζέρια. Κατά τα λοιπά δεν θα αλλάξουν και πολλά πράγματα στο ελληνικό ποδόσφαιρο αν πάμε στην τελική φάση του Euro. Εδώ δεν άλλαξε τίποτα όταν το κατακτήσαμε. Να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας;
Ξεκίνησα με τον αυτονόητο για να πάω στο παρασύνθημα που είναι όλη η φασαρία που έχει γίνει με τις επιλογές του Πογέτ γι' αυτό το δίδυμο αγώνων, την αποχώρηση του Φορτούνη από το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα και τις δηλώσεις του ίδιου του ομοσπονδιακού τεχνικού τη Δευτέρα. Εκεί όπου (κατά την ταπεινή μου άποψη) έγινε το πραγματικό φάουλ σε αυτή την υπόθεση. Με αποτέλεσμα να μπερδευόμαστε περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε.
Συντάσσομαι με αυτούς που λένε πως η επιλογή των παικτών είναι αναφαίρετο δικαίωμα του εκλέκτορα, ότι δεν πρέπει ποτέ να γίνεται κάτι διαφορετικό και ότι (σε τελική ανάλυση) αυτός παίζει πρώτος απ όλους το κεφάλι του, αν η ομάδα δεν πάει καλά. Δεν μπορώ ποτέ να μπω στην συνηθισμένη ελληνική κουβέντα, που έχει ακουστεί για όλους τους ομοσπονδιακούς τεχνικούς , τα τελευταία είκοσι (και πλέον) χρόνια και αφορά «μανατζεριλίκια», «δημόσιες σχέσεις» και «επιταγές προς εξαργύρωση» κ.λ.π. Ακόμα και αν υπήρξαν ή υπάρχουν δεν το γνωρίζω, οπότε αφήνω αυτούς που δηλώνουν ότι το ξέρουν να μας κάνουν σοφότερους. Άλλωστε και αυτή η κουβέντα, πάντα, ανάβει ή καταλαγιάζει ανάλογα με τα αποτελέσματα μέσα στο γήπεδο. Με τη διαφορά ότι σ' αυτή τη φάση – τουλάχιστον έως τώρα – δεν έχει κάποιος παράπονο από τα αποτελέσματα και τις τελευταίες εμφανίσεις της Εθνικής ομάδας.
Μένουμε λοιπόν στο ότι ο Πογέτ έτσι έκρινε και έτσι αποφάσισε για το ποιους θέλει κόντρα (κυρίως) στην Ολλανδία και το Γιβραλτάρ. Ασφαλώς και έχω προσωπική άποψη και δύσκολα θα πειστώ ότι, ειδικά όπως παίζει αυτή την περίοδο, ο Φορτούνης δεν έχει θέση και φανέλα βασικού στην εθνική. Αλλά –από την άλλη- δεν έστειλα και το βιογραφικό μου όταν η ΕΠΟ έψαχνε ομοσπονδιακό. Ας πρόσεχα! Προφανώς ο Ουρουγουανός είχε αποφασίσει και πάλι πως δεν τον χρειάζεται και ο Φορτούνης αποφάσισε να κάνει πρώτος την κίνηση για οριστικό (εκτός κι αν όλα αλλάξουν όταν κάποια στιγμή φύγει ο Πογέτ) διαζύγιο με την εθνική. Και σε αυτή την υπόθεση ήρθε να προστεθεί η ομοβροντιά κριτικής και για τις άλλες επιλογές του Πογέτ και αφορούσαν τα ονόματα στα οποία αναφέρθηκε και ο ίδιος στις δηλώσεις του. Μάλιστα, πρέπει να σημειωθεί ότι, η κριτική αυτή δεν είχε χαρακτηριστικά ενορχηστρωμένης επίθεσης από κάποιο «κέντρο», αλλά ήταν… πολυσυλλεκτική. Πολλοί καλοί (χωρίς ίχνος ειρωνείας) συνάδελφοι ανέβηκαν στα κάγκελα με την λογική των κλήσεων. Συμφωνώ ή διαφωνώ, θεωρώ πως δεν έχει νόημα στην ουσία. Έχει το μαχαίρι, το καρπούζι και το κόστος ο Πογέτ. Και, από την πλευρά μου, θα κρίνω στο τέλος της προσπάθειας. Θεωρώ όμως πως μπορώ να κρίνω στο «ηθικό» κομμάτι.
Μέσα στα όσα (όχι λίγα) είπε στους δημοσιογράφους με δική του πρωτοβουλία (εν συνεχεία ρωτήθηκε και επιμόνως ως follow up), ο ομοσπονδιακός τεχνικός, προσπαθώντας να εξηγήσει γιατί δεν επέλεξε κάποιους παίκτες υπονόησε όχι μία, ούτε δύο, αλλά τρεις φορές πως οι αποφάσεις του βασίστηκαν και σε κάποια μη αγωνιστικά θέματα. Και αυτό βέβαια, το να αποφασίζει και εξωαγωνιστικούς λόγους, αν θα καλέσει κάποιον στην ομάδα ή όχι είναι επίσης δικαίωμα του. Αλλά επειδή, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παντού στον ποδοσφαιρικό κόσμο οι «μη αγωνιστικοί λόγοι» παραπέμπουν στο μυαλό όλων σε παράπτωμα, ή τα λες όλα ή δεν είσαι ούτε καν υπαινικτικός. Στη συγκεκριμένη περίπτωση μάλιστα δεν πιστεύω ότι η μετάφραση έχει αδικήσει τον Πογέτ, γιατί ήταν φανερό πως ακόμα και αν δεν ήξερε να απαντήσει στα ελληνικά καταλάβαινε τις ερωτήσεις αλλά και την απόδοση στη μετάφραση.
Δεν ξέρω λοιπόν αν και πόσο φανταστικό ήταν το τηλεφώνημα με τον Φορτούνη, αν ο ΠΑΟΚ ικανοποιήθηκε με τις εξηγήσεις για τον Κωνσταντέλια (γιατί όχι και ο ίδιος βέβαια;) ή αν υπήρξαν ανάλογα θέματα και με άλλους κομμένους. Αυτό που ξέρω είναι ότι στην προσπάθεια του να δώσει εξηγήσεις ο προπονητής της εθνικής εξέθεσε κάποιους παίκτες για λόγους που δεν έγιναν σαφείς. Και αν κάπου εκτέθηκε και ο ίδιος είναι αυτό το σκέλος, αφού (όπως είπαμε) στο αγωνιστικό αυτός είναι το αφεντικό. Στο συμπεριφορικό όμως δεν είναι αυτός 100%. Αν τελικά, κάποια πράγματα «πρέπει να μένουν ιδιωτικά», όπως είπε ο κόουτς, δεν υπάρχει λόγος να αναφέρεσαι σ' αυτά καθόλου δημόσια. Δεν ξέρω αν και τι ήθελε να πετύχει αλλά με τις απαντήσεις του, στα αυτιά μου και στο μυαλό μου τα μπέρδεψε περισσότερο τα πράγματα. Ας ελπίσουμε ότι τα αποτελέσματα θα φέρουν την ηρεμία που απαιτείται για να τα ξεμπερδέψει ο χρόνος.
Πηγή: Gazzeta.gr
