Με τον χρόνο συμμετοχής που είχε μέχρι το Σάββατο, πιθανότατα πολλοί να είχαν ξεχάσει ότι ακόμα φοράει τη φανέλα της ομάδας. Με 18 λεπτά αγωνιστικά στα πόδια, κι αυτά σ’ ένα ματς που είχε ήδη κριθεί, δεν του είχε δοθεί η δυνατότητα να δικαιολογήσει, ακόμα και να υπενθυμίσει την παρουσία του στο ρόστερ. Κι όμως, ένα μόνο λεπτό στο παιχνίδι με την Ομόνοια ήταν αρκετό για να φανεί ότι ο Ζοάν Ρομάν είναι ακόμα εδώ.
Στις πρώτες 10 αγωνιστικές του πρωταθλήματος, ο Ισπανός μεσοεπιθετικός δεν είχε πάρει ουσιαστική ευκαιρία. Η είσοδός του στο 72ο λεπτό της αναμέτρησης με αντίπαλο την Ένωση, με το σκορ ήδη στο 4-1, δεν μπορεί να λογιστεί ως τέτοια σε καμία περίπτωση. Παρόλα αυτά, δεν χρειάστηκε παρά μόνο λίγα δευτερόλεπτα για να βάλει το στίγμα του εκεί που η ΑΕΛ το χρειαζόταν πραγματικά. Μπήκε στο 56’ του αγώνα με την Ομόνοια και στο 57’ σημείωσε ένα υπέροχο γκολ, δίνοντας το σύνθημα για την ανατροπή που ακολούθησε κι επέτρεψε στην ομάδα του να επιστρέψει στις νίκες μετά τα δύο εφιαλτικά απογεύματα κόντρα σε Απόλλωνα και Νέα Σαλαμίνα.
Ο Ρομάν είναι ακόμα εδώ λοιπόν κι αυτό δεν μπορεί παρά να είναι ένα πράγμα θετικό για την ΑΕΛ. Την περσινή σεζόν είχε αγωνιστεί κατά βάση στον άξονα, όμως πριν έρθει στη Λεμεσό λογιζόταν κυρίως ως αριστερό εξτρέμ κι αυτή είναι μια θέση στην οποία οι γαλαζοκίτρινοι χρειάζονταν επειγόντως λύσεις το τελευταίο διάστημα. Με τον Αβραάμ να πελαγοδρομεί από το λεμεσιανό ντέρμπι κι έπειτα, τον Μακρή να μην έχει δείξει κάτι το ιδιαίτερο ως τώρα στη θητεία του στην ομάδα, τον Μπενίτεθ παροπλισμένο και τον Τόρρες να μην μπορεί να καλύψει και τις δύο πτέρυγες ταυτόχρονα (ένας είναι, πόσα να προλάβει), ο Ισπανός προσφέρει (μαζί με τον επίσης περιθωριοποιημένο Μαρκόσκι) μια ακόμα επιλογή στην τεχνική ηγεσία για τα άκρα.
