Την είχε ανάγκη η Ομόνοια τη νίκη επί της ΑΕΛ. Οι δύο απανωτές απώλειες την έβαλαν στην πρίζα και η πίεση ήταν τεράστια. Άλλη μία γκέλα θα την εξοστράκιζε εντελώς από μεγάλους στόχους. Οι "πράσινοι" ήταν αρκετά καλοί, κυρίως σταθεροί στο 90λεπτο, χωρίς ουσιαστικά σκαμπανεβάσματα.
Θα μπορούσαν να κάνουν ευκολότερη τη δουλειά τους με τις ευκαιρίες στο 2', στο 48' και αμέσως μετά το γκολ του Τζιωνή. Δεν υπάρχει βέβαια χρόνος για ανάσα και εορταστικές ατμόσφαιρες. Το "αιώνιο" ή καλύτερα το υπόλοιπο του είναι προ των πυλών. Νίκη σημαίνει επαναφορά σε πραγματική τροχιά για την κούρσα της κορυφής. Συν τα "παρελκόμενα" που έχει πάντα ένα ματς με τον ΑΠΟΕΛ. Ηθικό, δυναμική κτλ.
Μετά μπορεί να έρθει και η ξεκούραση, η τόσο αναγκαία για τους παίκτες. Η τεχνική ηγεσία και η ομάδα προγραμματισμού έχουν πολλά να σκεφτούν. Χρειάζεται ενίσχυση σε συνδιασμό με την αποχώρηση παικτών για το Κόπα Άφρικα...
Χρειάζεται ανεξάρτητα των 73+ λεπτών με τον ΑΠΟΕΛ, ανάλυση ώστε η Ομόνοια να βελτιώσει δημιουργία, εκτέλεση, διάρκεια σε ψηλή απόδοση, κράτημα μπάλας και αντεπίθεση όταν δίνει γήπεδο και κλέβει μπάλες.
