Όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, υποθέσεις («αν ευστοχούσαν Σαρφό και Ντβάλι») και ωραιοποιήσεις («από το 70ό λεπτό ο ΑΠΟΕΛ ήταν ανώτερος της RFS») δεν είναι καν «παρηγοριά στον άρρωστο» -είναι αποπροσανατολιστικές και (γι’ αυτό) επιζήμιες.
Αμέσως μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος ο πρώτος στόχος που διατυπώθηκε ήταν η είσοδος στην κύρια φάση του Τσάμπιονς Λιγκ και ο ελάχιστος στόχος η παρουσία στην αντίστοιχη φάση του Γιουρόπα Λιγκ. Οι «γαλαζοκίτρινοι» πέρασαν κάτω από αυτόν τον πήχη.
Η εμφάνιση στο πρώτο ημίχρονο με την RFS στο ΓΣΠ ήταν ευθεία συνέχεια της αντίστοιχης στο πρώτο ημίχρονο στη Λετονία. Η αλλαγή τεχνικής ηγεσίας ήταν σαν να μην έγινε, ο (άμεσος) αντίκτυπος ήταν μηδαμινός.
«Η πρόκριση στην κύρια φάση του Γιουρόπα Λιγκ δεν είναι το μοναδικό που διακυβεύεται. Εκτός από αυτήν θα κριθεί, σ’ ένα μεγάλο βαθμό, και κατά πόσον ήταν σωστή (στην ουσία της και στο χρονικό σημείο υλοποίησής της) η απόφαση της διοίκησης για αλλαγή προπονητή», έγραφε το SPORTIME την Τετάρτη (δες εδώ).
Εκ του αποτελέσματος το ρίσκο δεν βγήκε. Αντί για «εξάρες» ή «ντόρτια», η ζαριά προέκυψε… ασόδυο. Κατά κύριο λόγο, διότι οι «γαλαζοκίτρινοι» επιχείρησαν να αλλάξουν τακτικό προσανατολισμό, δίχως να έχουν προχωρήσει έγκαιρα στις κατάλληλες προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ, το οποίο την Πέμπτη αποδείχθηκε πως δεν ήταν έτοιμο να υπηρετήσει σωστά ούτε το πλάνο της περασμένης περιόδου.
Για τους πρωταθλητές θα είναι ευχής έργον να αποδειχθεί ότι η αλλαγή προπονητή ήταν εσφαλμένη μόνον ως προς το χρονικό σημείο. Το χειρότερο γι’ αυτούς σενάριο θα είναι να αποδειχθεί εσφαλμένη και ως προς την ουσία της.
