Η αλήθεια είναι πως η ομάδα του Σπιλέφσκι δεν έπιασε υψηλά στάνταρ στο πρώτο ημίχρονο, όπου δυσκολεύτηκε αφάνταστα να δημιουργήσει και να απειλήσει την εστία του Αθανασιάδη, έστω και αν είχε τον έλεγχο της μπάλας.
Δεν φάνηκαν επίσης παίκτες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά, όπως ο Κοκόριν ή ακόμα και ο Κβιλιτάια στο β’ μέρος ενώ από την ομάδα έλειψε και το στοιχείο που την χαρακτηρίζει ανά καιρούς, όπου μπορεί να τιμωρήσει τον αντίπαλο σε μια μόνο φάση που θα βρει.
Στο δεύτερο ημίχρονο, η «Ελαφρά Ταξιαρχία» εμφανίστηκε πολύ πιο πεισμωμένη, κάτι το οποίο σίγουρα περνάει στα θετικά της βραδιάς, όπως και το γρήγορο γκολ αλλά και οι πολύ περισσότερες φάσεις μπροστά από την αντίπαλη εστία.
Αυτό που δεν άρεσε είναι η μη εκμετάλλευση του αριθμητικού πλεονεκτήματος του Άρη πριν την αποβολή και του Γιαγκό.
Κάπως έτσι ο Άρης είδε την απόσταση από την κορυφή να ανοίγει στο +6, ωστόσο γνωρίζουν ότι υπάρχει ακόμα δρόμος. Χάθηκε μια μάχη, σημαντική μεν, αλλά όχι καθοριστική.
