Οι δέκα ήττες (ποσοστό 25%) ασφαλώς αποτελούν πηγή προβληματισμού για μια ομάδα με τις βλέψεις των «πρασίνων», ωστόσο οι έξι ισοπαλίες έχουν προκαλέσει επίσης σημαντική ζημιά.
Ο αριθμός φαίνεται μικρός (σε σύγκριση π.χ. με τις 24 νίκες), όμως με μια πιο προσεκτική ματιά καταδεικνύεται πως σχεδόν όλες είχαν… γεύση ήττα για το «τριφύλλι».
Ως εξαίρεση στον κανόνα λογίζεται μόνον το εκτός έδρας 0-0 με την Μπόρατς Μπάνια Λούκα -για δύο λόγους. Πρώτον, διότι σε περίπτωση ήττας η Ομόνοια θα έμενε εκτός νοκ άουτ πλέι οφ. Δεύτερον, διότι σε περίπτωση νίκης δεν θα αποκτούσε πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ (σ.σ. θα τερμάτιζε 17η) και θα αντιμετώπιζε (αντί για την Πάφο) την Μπέτις.
Από εκεί και πέρα -και κατά σειρά: το εντός έδρας 1-1 με την Ομόνοια 29Μ ήταν γκέλα εκτός προγράμματος, το εντός έδρας 2-2 με τον ΑΠΟΕΛ (μετά από προβάδισμα με 2-0) επίσης λογίζεται ως στραβοπάτημα, το εντός έδρας 0-0 με τον Άρη την άφησε στο -4 από την τρίτη θέση, το εντός έδρας 1-1 με την Πάφο αποδείχθηκε καταδικαστικό για την πρόκρισή της στους 16 του Κόνφερενς Λιγκ, το εκτός έδρας 1-1 με τον Απόλλωνα την «έριξε» ξανά τέταρτη και στο -12 από την κορυφή.
Όσοι βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο, ενδεχομένως θα συμφωνήσουν με τον Γιάννη Αναστασίου ότι οι ισοπαλίες αποτρέπουν ήττες. Όσοι το βλέπουν μισοάδεια, θα δουν σε αυτές τις ισοπαλίες τις λεπτομέρειες που εν τέλει κάνουν τη διαφορά στην εξασφάλιση προκρίσεων και τίτλων.
