Το πρώτο ημίχρονο θα έφτανε… αν το ματς τελείωνε στο 45’

Είναι αλήθεια πως η Ομόνοια είχε πολύ καλή εικόνα μέχρι την στιγμή που δέχτηκε το τέρμα, δεν διαφωνεί κανείς με αυτό το γεγονός.

Ένα παιχνίδι όμως διαρκεί 90 λεπτά και βάσει αυτού κρίνεται κάθε ομάδα και πολύ περισσότερο το αποτέλεσμα της. 

Η ομάδα της Λευκωσίας σε ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο δεν ήταν σε κανένα σημείο του αγώνα επικίνδυνη ενώ παρά τις συνεχείς προειδοποιήσεις της Πάφου, ο Γιάννης Αναστασίου επέλεξε να κάνει αλλαγές αφού… δέχτηκε το δεύτερο τέρμα. Σε εκείνο το σημείο ήταν ξεκάθαρο πως ήταν πλέον αργά.

Ο Έλληνας τεχνικός κρίνεται επίσης και για την επιλογή να χρησιμοποιήσει τον Μπεζούς σε ένα παιχνίδι που γνώριζε πως θα είχε ψηλές εντάσεις ενώ προηγουμένως δεν είχε δοκιμάσει αυτή την επιλογή. Μπορεί στο πρώτο μέρος να μπόρεσε να ακολουθήσει τον ρυθμό, ήταν ξεκάθαρο όμως ότι στο δεύτερο δεν μπορούσε.

Η επιλογή μάλιστα να βγει από το γήπεδο ο Μάριτς αντί ο Ουκρανός μέσος, είχε ως αποτέλεσμα η ομάδα να «κοπεί» από την μέση και να δώσει αυτό ακριβώς που ήθελε η Πάφος. Χώρο για να γίνει απειλητική.

Μπορεί να δούλεψε το πλάνο για 45 λεπτά, αλλά για τα υπόλοιπα 45 δεν δούλεψε σχεδόν τίποτα. Και την απόλυτη ευθύνη γι’ αυτό το γεγονός την έχει ο Αναστασίου.

Εκ των υστέρων προφήτες θα πει κανείς, ωστόσο δεν θεωρώ πως υπάρχουν πολλοί που θα διαφωνούσαν στο ότι μπορούσε και πάλι να κάνει καλύτερη διαχείριση στον αγώνα ο τεχνικός των «πρασίνων». Την οποία ωστόσο και πάλι δεν έκανε.

Πλέον έγινε πιο ξεκάθαρο από ποτέ. Στόχος είναι η κατάκτηση της 3ης θέσης και η διάκριση μέσω κυπέλλου.

Έτσι θα σώσει τη χρονιά αλλά δεν είμαστε απόλυτα σίγουροι πόσο ικανοποιημένος θα νιώθει ο Ομονοιάτης, ιδιαίτερα από την στιγμή που βλέπει ότι η ομάδα θα μπορούσε για κάτι περισσότερο και τη φετινή χρονιά αλλά και πάλι πέταξε την ευκαιρία στα «σκουπίδια».

Ροη ειδησεων
Κλεισιμο