Ο διακαής πόθος του Απόλλωνα είναι φυσικά ο τίτλος του πρωταθλήματος. Από την ώρα δε που οδηγεί τη κούρσα, η όρεξη μεγαλώνει. Από κύπελλα, σούπερ καπ και ευρωπαϊκές επιτυχίες, οι «κυανόλευκοι» της Λεμεσού έχουν χορτάσει. Αλλά αυτό δεν σημαίνει όμως ότι βάζουν (έστω και στο ελάχιστο) σε δεύτερη μοίρα το κύπελλο. Τουναντίον, σήμερα απέναντι στην ΑΕΛ, έχουν κάθε λόγο (η ιδιαιτερότητα του τοπικού ντέρμπι είναι ο επιπλέον) να θέλουν να κάνουν το βήμα πρόκρισης. Νιώθοντας πως στην γενική εικόνα υπερτερούν (καθρέφτης η βαθμολογία), ξέροντας όμως πως στην αναμέτρηση του Μεγάλου Λιμανιού, οι υπεροχές διαγράφονται με το πρώτο σφύριγμα.
Μπορεί φυσικά ο Τσόρνιγκερ να κάνει κάποιες κινήσεις που ίσως δείξουν… συντήρηση. Αυτό και πάλι δεν σημαίνει τίποτα. Ο Γερμανός κατ΄ανάγκη, αλλά και κατ΄επιλογή έδειξε πως ξέρει να μπαίνει ορθά στο… βάθος του ρόστερ του και να παρουσιάζει μία άκρως ανταγωνιστική ομάδα. Ακόμη και στις δυσκολότερες αποστολές. Αυτό είναι ίσως και το πιο μεγάλο όπλο της ομάδας του Απόλλωνα. Οι ισορροπίες στο ρόστερ και η ετοιμότητα (και η ποιότητα) όλων να προσφέρουν τα μέγιστα. Χωρίς να αλλοιώνεται η αγωνιστική φιλοσοφία. Είτε αν προσπαθεί να μπει μπροστά, είτε αν τρέχει στο σκορ, είτε αν προσπαθεί να διαφυλάξει αποτέλεσμα, οι εντάσεις, η ενέργεια και το δέσιμο των γραμμών παραμένουν σήματα κατατεθέν της ομάδας.
